دوستانم

ایا به حس قوی و محکمی که در درون قلبهای شماست، ایمان دارید؟ایا تا به حال صدایش را شنیده اید؟ایا این حس تا به حال شما را نجات داده؟درست در لحظه ای که قدرت تصمیم گیری شما کاملا مختل شده بوده؟ایا در زندگی تا به حال به شما کمک کرده که مسیر و جهت خود را پیدا کنید؟دقت کرده اید که درست در نقطۀ صفر،جایی که نمی دانید به پس باید رفت یا پیش،همین حس است که به شما کمک می کند.شاید فقط باید ان را شناخت و به ان اجازۀ ظهور و خود نمایی داد .مثل کودک درون هر ادمی ، که باید ان را شناخت .کودکی که تو را شاد نگه می دارد.من به این دو اطمینان دارم.دلم می خواهد زودتر هر دو را خوب خوب بشناسم و با انها صمیمی شوم .می دانم که از این دوستی شادی زیادی نصیبم خواهد شد

باران

بازباران باران.....شیشۀ پنجره را باران شست

از دل من اما، چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

تجربه

جایی خواندم که:تجربه تنها میوه ای است که بعد از فاسد شدن خوشمزه است.ایا الزاما این حرف درست است؟چند درصد انسانها قبل از این که میوۀ انها بگندد،ان را رسیده و شیرین ،در می یابند؟

خبر خوش

یکی از عزیز ترین ها رفته بعد از امتحان هاش چند تا کتاب برام گرفته و سپرده به دست یه مسافر و تا چند وقت دیگه به دستم میرسن.دارم روز شماری می کنم هیچ وقت فکر نمی کردم این همه مدت بدون کتاب دوام بیارم.البته این جا تو بعضی شهر ها می تونی کتاب فروشی ایرانی پیدا کنی ولی توی ده شلمرود ما از این خبرا نیست.چند روز پیش تر هم که هوس کردیم چند تا دونه غوره بیاندازیم توی خورشتمون،مجبور شدیم بعد کلی گشتن از یه مغازه عربی و به دو برابر قیمت مغازه های ایرانی، یه شیشه فسقلی غوره بخریم.حالا تا کتابا برسن من اروم و قرار ندارم گرچه میشه رفت توی کتاب خانه های انلاین و هر چی دلت میخواد ،اونجا کتاب بخونی. ولی من هنوز از لمس کتاب های کاغذی لذت بیشتری می برم مخصوصا اگه بتونم دراز بکشم و کتاب بخونم کاری که نمی شه پای کامپوتر انجام داد

میازار موری که دانه کش است

این عکس جالبو امروز یکی از عزیز ترین ها برام فرستاد.مضمونش این بود: میازار موری که دانه کش است.یادم نمی یاد این شعر توی کتاب فارسی کدوم کلاس بود؟ ولی یادمه خیلی زود حفظش کردم و همیشه با خودم زمزمه اش می کردم

ای جیرجیرک

ای جیرجیرک که ساکت و اروم لا به لای اون علف ها نشستی و داری غمگین نگاه می کنی، همه چی را خوب به خاطر بسپار.قرار نیست همیشه همه چی این قدر تلخ باشه.همه چی عوض میشه.زندگی هم مثل یه روده.نمی شه که همیشه سر بالا بره! یه روز هم باید شروع کنه روان وآروم رو به پایین بره.باید جاری بشه و حتما هم میشه.این قانون طبعته و کسی هم نمی تونه جلوی واقع شدنش رو بگیره.درسته ممکنه توی راهش پر سنگریزه باشه، ولی وقتی به سرچشمه برسه، زلاله زلاله

چرا ما ،ما هستیم؟

قراراست که یک پتیشن در مورد سرویس های گوگل، توسط ایرانی ها به امضا برسد ودرخواست شود تا محدودیت های فعلی برداشته شود.نفس این کار بسیار شایسته و قابل احترام است. و نشانگر اغاز راهی است که ما ایرانی ها ، برای پا گذاشتن در جادۀ پیشرفت ان را بر گزیده ایم.اما مثل همیشه گویا نویسندۀ اصلی نامه فراموش کرده که چون با کودک سرو کارت افتد زبان کودکی باید گشاد.یعنی وقتی قراره با زبانی رسمی، درخواستی کاملا به جا و رسمی را از سازمانی رسمی مثل گوگل داشته باشیم باید زبانی مناسب به کار ببریم البته اگه دوست داریم که جوابی درست دریافت کنیم .متن نامه را می توانید اینجا بخوانید نامه طبق معمول لحن غالب دردر خواست های ما ایرانی ها، با شکایت از نظام موجود شروع شده

we believe that this restriction only hits scientists ,researchers and students, and helps the local government to prevent people from free access to informations and news

و بعد با مظلوم نمایی و پاچه خواری ادامه پیدا کرده

pls follow your ethical code! You always say that Google's mission is to organize the world's information and make it universally accessible and useful.

و هنوز این قضیه تمام نشده،با طلب کاری ادامه پیدا کرده

What is the meaning of "universally" then?You exclude Iran from your universal services! for start ,Google pack .why? You mentioned the first step towards fulfilling that mission...... developing a new approach to online search..... Around the globe.What's the meaning of globe?Are you sure that "globe" is the world without Iran?

و همین طور ادامه پیدا کرده و به بد گویی از وضع موجود ادامه داده

Are you reading google news?You know that Iranian government have ordered all major ISPs to filter blogging services.They have ordered to filter some news websites and orkut and other social network website.

که در این میان اهسته اهسته، شروع به زیر سوال بردن مدیران گوگل در مورد اطلاع از وضع موجود ایران نموده و

در اخر هم ضربۀ نهایی را با یک تهدید فرود اورده

If you will not allow us to download "Google pack",then you would be in "dark side"

گویا نویسنده فراموش کرده که این در خواست ، جزیی از حق ماست.مایی که که مثل تمام کاربران سراسر دنیا،روزانه با کلیک کردن های خودمون سهمی از بار معروفیت گوگل را به دوش می کشیم.و این همه زمین و زمان را به هم دوختن وتقلا برای دو کلمه حرف حق لازم نیست.شاید به خاطر همین است که توی عرصه های بین الملل هم ما ادمای کار امدی نیستیم.یا کلا از ایرانی بودن خودمون انصراف می دیم و بی رگ بی رگ می شیم یا سر ناسازگاری و بد گویی و منفی بافی و در نهایت تحقیر و توهین را در پیش می گیریم. بین کسایی که اون پتیشن را امظا کرده بودن ،فقط یک نفر را دیدم که ساده و کوتاه با کلامی بدون حاشیۀ حرفش را زده بود و اون هم همسر یکی از وب لاگ نویس ها بود.شاید به خاطر این طرز برخورد با مشکلات است که ایران هنوز با خیلی از کشور ها فاصله دارد.امید وارم که این حرکت هر چه زودتر جواب بگیرد اما شاید وقت این شده باشد که توی این عصر پیچیده،ما هم با یه نگرش جدید تر به مسایل نگاه کنیم

نحسی

این نحسی که میگن اگه سیزدهم ماه تو جمعه بیفته، پیش میاد، گویا دامن محل کار من را هم گرفت و ریسم با اون همه یال و کوپال، یه دفعه محترمانه از عرش افتاد پایین.اون حقوق سالی 120 هزار دلار،اون همه امر ونهی واون همه ابهتی که داشت،دود شد و رفت هوا.دلم براش خیلی سوخت گرچه تو این مدت اونی که بیشتر از همه اذیت شده بود من بودم.دوست نداشتم و ندارم که شکستن آدم ها را ببینم .این ادم تمام وقت و زندگیشو روی کارش گذاشته نه بچه ای داره و نه زندگی خوانوادگی .آدم هایی که تا ظهر از ترسش جرات نداشتن از اتاقاشون بیان بیرون، عصر جمع شده بودند دور هم و می گفتن و می خندیدن.گر چه من خشکی و بد اخلاقی توی محل کار را اصلا نمی پسندم اما به قول اقای همسر وقتی قراره اون تعداد زن با هم یه جا کار کنن،واقعا یه مدیریت اساسی لازمه تا کارا پیش بره .مخصوصا وقتی که تعداد کارمندها هم سر به چند هزار تا بزنه و اون بخش هم کلیدی ترین بخش اون سازمان باشه.هر چی هست من هنوز برای این آدم احترام قایلم و معتقدم لیا قت های زیادی داره ولی اینو هم میدونم که توی سن 50 سالگی و بعد ا ز28 سال کار کردن توی این سازمان، همچین پسرفتی میتونه خیلی اثر بدی روش بذاره و این همون مثل معروف آمریکای شمالی است که چیزی به اسم امنیت شغلی وجود نداره حتی توی آخرین سال های کاریت که دیگه چیزی به بازنشستگیت باقی نمونده

ترجمه

میگن وقتی ترجمه می کنین مواظب باشین به جای هندوستان سر از تر کستان در نیارین. این نوشته به نظرتون چی می خواد بگه؟

Noticed a buddy cutting classes to cut cards.

ارادۀ از نوع چینی

دستفروش چينی در بازار خاباروفسک روسيه صورت خود را با شال گرم در برابر سرمای سيبری محفوظ نگه می دارد. بر اساس يک سرشماری حدود ۳۵ هزارچينی در روسيه اقامت دارند

این عکس را در سایت بی بی سی پیدا کردم.کسانی که در کا نادا زندگی می کنند شاید بهتر به این موضوع پی برده باشند که چینی ها هر چه هستند یا نیستند ،مردمی هستند به غایت با اراده و صبور.چینی ها از صد وچهل سال پیش اولین قوم مهاجر به کانادا بوده اند وشاید از بین هفتاد و دو ملتی که به اینجا آمده اند ، به سختی بتوان قومی را پیدا کرد که مثل این قوم در به دست اوردن هدفشان سر سختی داشته باشندو البته نتیجه این می شود که از سیبری هم سر در می اورند و گویا سرمای وحشتناک این مناطق هم اثری بر انها ندارد

ایمان

گاهی وقتی منتظر خبری هستی و نمی تونی اون خبر رو بگیری و حسابی کلافه و گیج شدی، یه دفعه می بینی مثلا یه خط نوشتۀ حتی خیلی کوچک ، توی یه جایی که اصلا انتظارشم نداری اون چنان روزت رو میسازه(خیلی خارجکی شد ها)که فقط خدا می دونه.اون وقت پی می بری همیشه یه جایی، توی یه کنجی که دیگه نه راه پیش داری و نه راه پس،یکی هست که دستت رو بگیره و کمکت کنه .فقط باید ایمان داشته باشی

یادی دیگر

مهین اسکویی هم رفت.توی یکی دو تا از وب لاگ ها خوانده بودم که در شرایط مالی بدی به سر می برده به طوری که حتی قادر نبوده قرص مسکن تهیه کند.نمی دانم چرا وقتی بعضی ها اطلا عات درستی ندارند سعی دارند که همه چیز را بد جلوه دهند.لا اقل در مورد این ادم با اطمینان می گوییم که تا آخرین لحظه از پرستاری و محبت فرزندش برخوردار بوده و همۀ هزینه های بیمارستان هم توسط فردی پرداخت میشده.گرچه حالا دیگه فرقی نمی کند چون مهین اسکویی فارغ از تمام این حرف و حدیث ها به آرامش رسیده است

متن این خبر را میتوانید اینجا بخوانید