ای جیرجیرک

ای جیرجیرک که ساکت و اروم لا به لای اون علف ها نشستی و داری غمگین نگاه می کنی، همه چی را خوب به خاطر بسپار.قرار نیست همیشه همه چی این قدر تلخ باشه.همه چی عوض میشه.زندگی هم مثل یه روده.نمی شه که همیشه سر بالا بره! یه روز هم باید شروع کنه روان وآروم رو به پایین بره.باید جاری بشه و حتما هم میشه.این قانون طبعته و کسی هم نمی تونه جلوی واقع شدنش رو بگیره.درسته ممکنه توی راهش پر سنگریزه باشه، ولی وقتی به سرچشمه برسه، زلاله زلاله