فردا
این مدت که ننوشتم امید داشتم که فردا روز بهتری خواهد بود.سه سال گذشت با اتفاقاتی که به سختی فکر می کردم توی زندگی ام خیلی هاشو تجربه کنم.حالا من موندم در حالی که کم حرف تر از همیشه با احساس تنهایی که دارم هر روز را به این امید میگذرونم که فردا روز دیگه ای است
Labels: من و خودم