بازی شب یلدا

از طرف پاک بوم عزیز به بازی شب یلدا دعوت شدم .به گمونم من بتونم چیز های زیادی از خودم بگم که تا حالا این جا چیزی ازشون نگفتم

یک:توی عمرم نه از کسی متنفر شدم و نه کینه کسی تو دلم مونده.زود دلگیر میشم ولی زود هم فراموش می کنم.فقط یه نفر هست که سال ها ازش متنفر بودم ولی چند سالی میشه که حتی به سختی به یادم می یاد و به گمونم این یک نفر هم از لیستم برای همیشه پاک شده اون یه نفر مامان صمیمی ترین دوست دوران ابتدایی ام بوده که معلم دبیرستان ما هم شد ولی توی سال های تحصیلی این قدر منو اذیت کرد که حد و حسابی نداشت.من توی دبیرستان خیلی افت کردم در حالی که دخترش یک ضرب دانشگاه تهران در رشتۀ پزشکی قبول شد ولی تا همین چند سال قبل هم منو رها نکرد و مرتب می گفت دلش می خواد سر منو از تنم جدا کنه چون از هوشم استفاده نکردم و هنوز هم نفهمیدم این محبت بود یا حسادت؟

دوم:اولین عشقی که بهش اعتراف کردم عشق به آقای همسر بود.همه چی در حد یه اعتراف باقی موند و هیچ وقت دیگه نه بهش فکر کردم نه سعی کردم راهی براش باز کنم تا این که شانزده-هفده سال بعد این عشق نهفته به ازدواج منجر شد

سوم:بزرگترین ترس زندگیم سلامتی پدر و مادرمه.مخصوصا بیماری دیابت پدرم.برای همین مرتب در حال جستجوی اطلاعات جدیدی هستم و دعا می کنم که یه درمان قطعی براش پیدا بشه

چهارم:با این که به ظاهر جدی و پسرونه به نظر می یام و همیشه مو هام کوتاه کوتاهه ولی از چیزای زنونه مثل عطر و کرم و لباس های قشنگ خوشم میاد و وقتی از عزیزان از این جور کادوها در یافت می کنم خیلی خیلی خوشحال میشم

پنجم: عاشق هدیه دادنم و امکان نداره روز تولد و سالگرد و تاریخ ها یادم بره.همیشه سعی می کنم همه را با یه هدیه کوچک هم که شده حتی اگه در حد یه کارت باشه،غافلگیر کنم

خوب باز هم هست بقیه می مونه برای سال بعد به نظرم

من هم باد بادکها و انسان و لیلای لیلی و زمزمه های ذهن من و ستاره قطبی را دعوت می کنم به این بازی