کلیک

شام تموم میشه،میریم سراغ کامپیوترهامون.توی سکوت تنها صدایی که به گوش می رسه،صدای کلیک کردنه و این کلیک کردن آنقدر ادامه پیدا می کنه که کم کم دست ها و چشم های من خسته میشن.شب بخیر میگم و می رم که بخوابم.صدای کلیک ها کم کم به سختی شنیده میشه .چند ساعتی بعد از من هنوز داره کار می کنه.واین طوری یه روز دیگه به انتها می رسه و به استقبال فردایی دیگه می ریم که توش بازم تلاش هست و خوندن و یاد گرفتن و صد البته صد ها کلیک با صدا و بی صدای دیگه